جغرافیا و برنامه ریزی شهری
کرامت الله زیاری؛ یعقوب ابدالی؛ سارا الله قلی پور
چکیده
در دهههای اخیر همگام با رشد سریع شهرنشینی، کیفیت زندگی، به عنوان جانشینی برای رفاه مادی، به اصلیترین هدف اجتماعی کشورهای مختلف تبدیل شده است. در همین راستا هدف از تدوین این مقاله تحلیل و ارزیابی مؤلفههای کیفیت زندگی در کانونهای جرم خیز منطقه 12 شهرداری تهران است. روش کار در این تحقیق با رویکرد توصیفی- تحلیلی و جمعآوری ...
بیشتر
در دهههای اخیر همگام با رشد سریع شهرنشینی، کیفیت زندگی، به عنوان جانشینی برای رفاه مادی، به اصلیترین هدف اجتماعی کشورهای مختلف تبدیل شده است. در همین راستا هدف از تدوین این مقاله تحلیل و ارزیابی مؤلفههای کیفیت زندگی در کانونهای جرم خیز منطقه 12 شهرداری تهران است. روش کار در این تحقیق با رویکرد توصیفی- تحلیلی و جمعآوری اطلاعات براساس مطالعات کتابخانهای (اسنادی) و مشاهدات میدانی است. ابتدا با استفاده از دادههای جرائم سرقت به کمک نرمافزار ArcGIS از طریق اکستنشن تخمین تراکم کرنل، کانونهای جرم خیز مشخص گردید، سپس از بین جامعه آماری 400 پرسشنامه به شیوه تصادفی در کانونهای جرم خیز تکمیل گردید. به منظور تحلیل متغیرهای مورد مطالعه، از نرمافزار spss و روشهای آماری t تک نمونهای و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج آزمون تی تک نمونهای نشان داد که متوسط میانگین رضایتمندی ساکنین در ابعاد اجتماعی- فرهنگی 63/2، اقتصادی 98/1، امنیت 56/2، دسترسی به مراکز خرید روزانه 86/2، دسترسی به مراکز تفریحی 65/2، دسترسی به مراکز آموزشی 43/2، زیستمحیطی 33/2، زیرساختهای شهری 83/2، مسکن 37/2، حملونقل و ترافیک 58/2 و حکمروایی شهری 24/2 در سطح پایینی قرار دارد. همچنین برای بررسی ضرایب همبستگی ابعاد کیفیت زندگی با کل کیفیت زندگی شهری از همبستگی پیرسون استفاد شد. این آزمون نشان داد که ابعاد یازدهگانه کیفیت زندگی با کل کیفیت زندگی شهری رابطهی مستقیم و معناداری دارد، یعنی با افزایش هر یک از ابعاد کیفیت زندگی بر میزان کل کیفیت زندگی شهری نیز افزوده میشود. در نهایت نتایج نشان داد که مطلوبیت کیفیت زندگی شهری در کانونهای جرم خیز منطقه 12 شهر تهران با توجه به کلیه ابعاد و مؤلفهها خیلی ضعیف بوده است، بنابراین این بخش از شهر تهران از کیفیت زندگی پایینی برخوردار است.
جغرافیا و برنامه ریزی شهری
بتول مجیدی؛ سامان حیدری
دوره 8، شماره 16 ، مهر 1396، ، صفحه 13-22
چکیده
محلههای کلانشهر تهران از اساسیترین عناصر اجتماعی – کالبدی بوده و بهعنوان حلقه ارتباطی میان شهروندان محسوب میشوند. یکی از مسئلههای مهم محلههای شهری هویت مکانی آنها میباشد. بیتوجهی به این امر باعث میشود، شهروندان یک محله احساس تعلق به محل زندگی خود نداشته باشند و در نتیجه محلهای ناپایدار شکل میگیرد. هدف ...
بیشتر
محلههای کلانشهر تهران از اساسیترین عناصر اجتماعی – کالبدی بوده و بهعنوان حلقه ارتباطی میان شهروندان محسوب میشوند. یکی از مسئلههای مهم محلههای شهری هویت مکانی آنها میباشد. بیتوجهی به این امر باعث میشود، شهروندان یک محله احساس تعلق به محل زندگی خود نداشته باشند و در نتیجه محلهای ناپایدار شکل میگیرد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی و تحلیل هویت مکانی محله سنگلج واقع در منطقه 12 تهران، به عنوان یکی از محلههای قدیمی شهر تهران میباشد. تحقیق حاضر از نظر روش، توصیفی - تحلیلی است که به روش پیمایش و با استفاده از پرسشنامه انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق شامل تمام ساکنان بالای 18 سال محله سنگلج میباشد که حجم نمونه آن با استفاده از فرمول کوکران، 115 نفر تعیین و جهت انتخاب نمونه از روش نمونهگیری غیر احتمالی استفاده گردید. نتایج به دست آمده از تحقیق نشان می دهد که بین شاخصهای تعلق مکانی، اجتماعپذیری، آسایش و دسترسی به خدمات، همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین بین سن و هویت مکانی نیز رابطه معنادار به دست آمد. بعلاوه بین هویت مکانی و مدت سکونت تفاوت معنادار مشاهده شد و شهروندانی که مدت سکونت بیشتری داشتند، هویت مکانی محله سنگلج را مطلوبتر ارزیابی کردهاند. به طور کلی از نظر ساکنین محله مورد مطالعه، هویت مکانی ساکنان محله در سطح مطلوب قرار ندارد.