جغرافیا و برنامه ریزی شهری
اسماعیل صفرعلی زاده؛ رباب حسین زاده؛ مجید اکبری
چکیده
زیستپذیری میتواند رشد پایدار، کارایی و اثر بخشی، تنوع اقتصادی و اشتغال پایدار، افزایش درآمد و توزیع عادلانه آن، خوداتکایی، مصرف متعادل، فناوری سازگار با محیط و تامین نیازهای اساسی همه گروههای شهری را فراهم آورد. هدف مقاله حاضر سنجش و تحلیل فضایی زیستپذیری اقتصادی کلانشهر تهران انجام گرفته است. پژوهش از لحاظ هدفگذاری کاربردی ...
بیشتر
زیستپذیری میتواند رشد پایدار، کارایی و اثر بخشی، تنوع اقتصادی و اشتغال پایدار، افزایش درآمد و توزیع عادلانه آن، خوداتکایی، مصرف متعادل، فناوری سازگار با محیط و تامین نیازهای اساسی همه گروههای شهری را فراهم آورد. هدف مقاله حاضر سنجش و تحلیل فضایی زیستپذیری اقتصادی کلانشهر تهران انجام گرفته است. پژوهش از لحاظ هدفگذاری کاربردی و از لحاظ روش-شناسی توصیفی-تحلیلی است. دادههای مورد نیاز با مراجعه به اسناد و مدارک موجود و سالنامه آماری منتشر شده از سوی مرکز آمار ایران و سازمان فناوری اطلاعات و ارتباطات شهرداری تهران به دست آمده است. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدل ماباک و از آزمونهای کجی و کشیدگی، مان ویتنی، میانگین رتبهای در نرم افزار SPSS وARC GIS استفاده شده است. با توجه به نتایج بهدست آمده، از نظر زیستپذیری اقتصادی، مناطق 6، 2 و 1 به ترتیب با کسب بیشترین امتیاز در جایگاه اول تا سوم و مناطق 22، 16 و 9 با کسب کمترین امتیاز در جایگاه بیستم تا بیست و دوم قرار گرفتند. همچنین فضای غالب زیستپذیری اقتصادی بر مناطق 22 گانه کلانشهر تهران پهنه نامطلوب است. نتایج نشان میدهد که کلانشهر تهران فاقد وحدت زیستپذیری اقتصادی میباشد و این ناهمگونی-های فضایی بین مناطق شمالی با سایر مناطق تهران خیلی زیاد است. بهطوریکه این تفاوت میانگین رتبهای برای مناطق نیمه جنوبی 17/16، نیمه مرکزی 8، نیمه شرقی 60/16 و غربی 29/15 است. در این بین، بیشترین تفاوت زیستپذیری اقتصادی مناطق نیمه شمالی با مناطق نیمه جنوبی و کمترین آن با مناطق نیمه مرکزی است.