امروزه مسائل مربوط به حمل ونقل در شهرها به یکی از چالش¬های عمده دولت¬ها در عرصه سیاسی و اجتماعی تبدیل شده است. به منظور انجام سفرهای پایدار شهری، ابزارهای اساسی یکپارچه مورد نیاز است. اجرای سیاست¬هایی همچون ادغام برنامه حمل ونقل با کاربری زمین، مدیریت بر سفر وسایل نقلیه شخصی، استفاده بهینه از حمل و نقل عمومی، ارتقای پیاده روی و دوچرخه سواری در سطح نواحی شهری از جمله این برنامه ها است. آنچه در این پژوهش مورد تأکید قرار گرفته سیاست ادغام برنامه¬ریزی حمل¬و¬نقل با کاربری زمین، تحلیل نحوه توزیع و پراکنش کاربری¬های جاذب سفر در سطح شهر و تأثیرات پراکنش این کاربری¬ها در سیستم حمل و نقل درون¬شهری می¬باشد. به منظور نشان دادن ارتباط متقابل کاربری اراضی و حمل¬ونقل، شهر زنجان به¬عنوان نمونه موردی انتخاب و نحوه پراکنش کاربری¬های ورزشی و تفریحی با استفاده از دیدگاه سیستمی و روش تحلیلی و میدانی در مدل تحلیل شبکه مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج نشانگر آن است که عدم استقرار مناسب کاربری¬های ورزشی وتفریحی در سطح شهر، روزانه 1006.4 سفر اضافی در سطح محله، 1017.3 سفر اضافی در رده ناحیه و 747.8 سفر اضافی در رده منطقه بر سیستم حمل و نقل شهری زنجان تحمیل می¬گردد. لازم به ذکر است که این مقاله با دیدگاه سیستمی و با استفاده از روش تحلیلی و میدانی انجام گرفته است.
)
