ارزیابی ظرفیت‌های بوم‌شناختی در ارتقای برند بازار شهر تبریز

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری، گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری و روستایی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.

2 استاد، گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری و روستایی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.

3 دانشیار، گروه مدیریت بازرگانی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.

4 دانشیار، گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.

چکیده

هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی ظرفیت‌های بوم‌شناختی و تأثیر آن در ارتقاء برند بازار شهر تبریز می‌باشد. این پژوهش با رویکرد پژوهشی ترکیبی با طرح متوالی اکتشافی (ابتدا روشی کیفی و سپس روشی کمی) انجام ‌شده است. در مرحلۀ اول، برای استخراج الگوی زمینه‌گرایی فضاهای تجاری سنتی که پیش ‌از این الگویی در این مورد وجود نداشت با متخصصان مصاحبه شد و داده‌های حاصل از مصاحبه با خبرگان با روش تحلیل مضمون مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این تحلیل الگوی زمینه‌گرایی فضاهای تجاری سنتی را نشان داد. در ادامه و پس از تدوین گویه‌ها زمینه‌گرایی در قالب پرسشنامه، پرسشنامه کامل -که شامل گویه‌ها زمینه‌گرایی و ارزش ویژه برند بود- بین 374 نفر از گردشگران بازار تبریز توزیع و جمع‌آوری شد. در ادامه داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Smart-Pls و مدل‌سازی معادلات ساختاری مورد آزمون قرار گرفت. یافته‌ها نشان می‌دهد که از دیدگاه گردشگران بازار تبریز، زمینه‌گرایی بر ارزش ویژه برند اثر مثبت داشت. در نتیجه می‌توان از الگوی زمینه‌گرایی به‌ دست ‌آمده پژوهش حاضر و حفظ ارزش‌های اجتماعی، فرهنگی و تاریخی برای تقویت ارزش ویژه برند بازار تبریز بهره برد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Ecology capacities in promoting Tabriz city Market brand

نویسندگان [English]

  • Hossein Sadlounia 1
  • Mohammad Hassan Yazdani 2
  • Ghasem Zarei 3
  • Rahim Heydari chianeh 4
1 Ph.D. Department of Geography and Urban Planning, University of Mohaghegh Ardebili, Ardebil, Iran.
2 Professor, Department of Geography and urban Planning, University of Mohaghegh Ardebili, Ardebil, Iran
3 Associate, Department of Business Management, University of Mohaghegh Ardebili, Ardebil, Iran.
4 Associate Professor, Department of Geography and Urban Planning, University of Tabriz, Tabriz, Iran.
چکیده [English]

The question that can be asked is what effect this kind of attention, ie contextualism, has on the Tabriz Bazar’s brand equity. This research has been done with a mixed method approach with a sequential exploratory scheme (first a qualitative method and then a quantitative method). In the first stage, experts were interviewed to extract the contextualist model of traditional commercial spaces, which did not exist before, and the data obtained from interviews with experts were evaluated using thematic analysis. The results of this analysis showed the pattern of contextualization of traditional commercial spaces. Then, after compiling the contextual questions in the form of a questionnaire, the complete questionnaire - which included the contextual questions and brand equity - was distributed and collected among 374 tourists in Tabriz Bazar. The data were then tested using Smart-Pls software and structural equation modeling. Findings show that from the perspective of Tabriz Bazar tourists, contextualism had a positive effect on brand equity. As a result, the contextualism model obtained in the present study and the preservation of social, cultural and historical values can be used to strengthen the special value of the Tabriz Bazar brand.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Contextualism
  • Brand Equity
  • Tabriz Bazar
  • Thematic Analysis

مراجع

Aaker, D. A. (1991). Managing brand equity, New York, NY: TheFree Press
Aaker, D. A., & Jacobson, R. (2001). The value relevance of brand attitude in high technology markets. Journal of Marketing Research, 38 (4), 485-94.
Almusaed, A. (2011). Biophilic and bioclimatic architecture: Analytical therapy for next generation of passive architecture, Springer, London.
Bach, K. (2005). The Emperor’s New ‘Knows”. In G, Preyer, G, Peter (Eds.), Contextualism in philosophy: Knowledge, meaning and truth (pp. 51-89), New York, USA: Oxford University Press.
Beatley, T. (2011). Biophilic cities: Integrating nature into urban design and planning, Washington: Island press.
Boo, S. Busser, J., & Baloglu, S. (2009). A model of customer-based brand equity and its application to multiple destinations, Tourism Management 30(2), 219-231.
Chanrity,S. (2007) Measuring international tourists satisfaction and destination loyalty: A case of Angor tourism site, 成功大學國際經營管理研究所碩士班學位論文, 85-1.
Chen, C. F. (2011). Exploring relationships between destinationbrand equity, satisfaction, and destination loyalty: A case study of Mongolia, Journal of Tourism, Hospitality; CulinaryArts, 3(2), 81-94.
Chen, J. & Gursoy, D. (2001). An investigation of tourists' destination loyalty and preferences. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 13(2), 79-85.
Çizgen, G. (2012). Rethinking the role of context and contextualism in architecture and design, Unpublished MS thesis, Eastern Mediterranean University, Gazimağusa, North Cyprus.
De Chermatony, A. & McDonald, M. (2003). Creating powerful brands in consumer, service and industrial market, Elsevier/Butterworth-Heinemann.
Fu, Y., Liu, X., Wang, Y., & Chao, R. F. (2018). How experiential consumption moderates the effects of souvenir authenticity on behavioral intention through perceived value. TourismManagement, 69, 356-367.
Gartner, W. C., & Ruzzier, M. K. (2011). Tourism destination brand equity dimentions: Renewal versus repeat market. Journal of Travel Research, 50(5), 471-481.
Giddens, A. (2003). “Runaway world: How globalization reshaping our lives. Routledge. NY: USA.
Goodfriend, D. (1979). Nagar Yoga: The culturally informed town planning of Patrick Geddes in India 1914-1924. Human Organization, 38 (4), 343- 355.
Helmy, M. (2008). Urban branding and emerging Arab cityscape: The image of the gulf city, Published PhD dissertation, University of Stutgart, Retrieved from https://elib.unistuttgart.de/bitstream/11682/78/1/Urban_Branding_Strategies.pdf.
Herrero, Á., SanMartin, H., Garciadelos Salmones, M.M., & Collado, J. (2017). Examiningthehierarchyofdestinationbrandsandthe chain of effects between brand equity dimensions. Journal of Destination Marketing; Management, 6(4), 353-362.
Hosany, S., Ekinci, Y., & Uysal, M. (2006). Destination image and destination personality: an application brand theories to tourism places. Journal of Business Research, 59, 638-642.
Hubbard, P. (2006). City, Routledge, NY, USA.
Hui, E.C.M., Zhang, P-H. & Zheng, X. (2013). Facilities management service andcustomer satisfaction in shopping mall sector. Facilities, 31(5/6), 194-207.
Jang, S., & Namkung, Y. (2009). Perceived quality, emotions, and behavioral intentions: Application of an extended Mehrabian–Russell model to restaurants. Journal of Business Research, 62(4), 451-460.
Keller, K, L. (1993). Conceptualizing, measuring and managing customer-based brand equity. Journal of Marketting, 57(1), 1-22.
Kim, W., Lee, F., & Suh, Y. (2015). Satisfaction and loyalty from shopping mall experience and brand personality. Services Marketing Quarterly, 36(1), 62-76.
Kim, J. H., & Runyan, R. (2011). Where did all the benches go? The effects of mall kioskson perceived retaicrowding. International Journal of Retail; Distribution Management, 39(2), 130-143.
Kim, S. H., Holland, S., & Han, H. S. (2013). A structural model for examining how destination image, perceived value, and service quality affect destination loyalty: A case study of Orlando. International Journal of Tourism Research, 15, 313-328.
Kim, M., & Thapa, B. (2018). Perceived value and flow experience: Application in a nature-based tourism context. Journal of Destination Marketing; Management, 8, 373-384.
Konecnik, M., & Gartner, W. (2007). Customer-based brand equity for a destination. Annals of Tourism Research, 34(2), 400-421.
Kursunluoglu, E. (2014). Shopping centre customer service: Creating customer satisfaction and loyalty. Marketing Intelligence; Planning, 32(4), 528-548.
Lee, A., Yang, J., Mizereski, R., Lambert, C. (2015). The strategy of global branding and brand equity, Routledge, Newyork: USA.
Long, J. (2017). Is a Shopping Center’s brand important?, Retrieved from (https://www.foundationrecruitment.com/importance-shopping-centre-brand/)
Luo, J., Dey, B. L., Yalkin, C., Sivarajah, U., Punjaisri, K., Huang, & YYen, D. A. (2018). Millennial Chinese consumers’ perceived destination brand valu. Journal of Business Research, https://doi.org/10.1016/j.jbusres.2018.06.015.
Ludolow, P. (2005). Contextualism and the new linguistic turn in epistemology, In G, Preyer,; G, Peter (Eds.), Contextualism in philosophy: Knowledge, meaning and truth, New York, USA: Oxford University Press.
Mattila, A, & Wirtz, J. (2001). The role of store environmental stimulation and social factors on impulse purchasing. Journal of Services Marketing, 22(7), 562-567.
Merrilees, B Miller, D.  & Shao, W. (2016). Mall brand meaning: an experiential branding perspective. Journal of Product Brand Management, 25(3), 1-38. -
Mohammadifar, Y., Rousta, A., Gharehche, M., & Hamidizadeh. M. (2018(. The necessities and consequences of city branding and emphasizing the economy of urban tourism. Urban Economics and Management, 6(21), 55-69.
Oppermann, M. (2000). Tourism destination loyalty, Journal of Travel Research, 39(1), 78-84.
Pike, S., & Bianchi, C. (2016). Destination brand equity for Australia: Testing a model of CBBE in short haul and long haul markets. Journal of Hospitality and Tourism Research, 40(1), 114–134.
Runyan, R., Kim, J. H., & Baker, J. (2012). The mall as bazaar: How kiosks influence consumer shopping behavior. Journal of Marketing Management, 28(1-2), 85-102.
Shafranskaya, I., & Potapov, D. (2014). An empirical study of consumer based city from signaling theory perspective. Place Branding and Public Diplomacy, 10(2), 117-131.
Turley, L, & Millimian, R. (2000). Atmospheric effects on shopping behavior: A review of the experimental evidence. Journal of Business Research, 49(2),193-211.
Rapaport, A. (1977). Human aspects of urban form: Towards a man-environemnt approach to urban form and design, Pergamon Press.
Zarei, G, Mahmoudi Pamchal, Z. (2019). Examining the effect of brand equity dimensions on domestic tourists’ length of stay in Sareyn: themediating role of brand equity. Asia Pacific Journal of Tourism Research, 24(5), 404-421.
آنهولت، سیمون (1390). هویت رقابتی: مدیریت نوین برند برای ملل، شهرها و مناطق، ترجمه مصطفی اکبری مطلق، مشهد: انتشارات طحان.
تولایی، نوین (1380)، زمینه‌گرایی در شهرسازی، هنرهای زیبا، 10، 34- 43.
جوادی، شفیع (1350)، تبریز و پیرامون، تبریز: بنیاد فرهنگی رضا پهلوی آذربایجان خاوری.
حبیبی، سید محسن (1390)، شرح جریان‌های فکری معماری و شهرسازی در ایران معاصر، چاپ دوم، تهران: مرکز پژوهش­های فرهنگی.
رلف، ادوارد (1390)، مکان و حس بی‌مکانی، ترجمه‌ جلال تبریزی، انتشارات پیام، تهران.
رنای­شورت، جان؛ یونگ، هیون­کیم (1384)، جهانی‌ شدن و شهر، ترجمه پانته‌آ لطفی کاظمی، انتشارات پردازش و برنامه‌ریزی شهری.
زارعی، قاسم، ناطقی، آزاد (1398). فرار مشتریان محلی: شناسایی عوامل اساسی موثر بر ترجیح مراکز درمانی سایر شهرستان‌ها توسط بیماران بومی. مدیریت بهداشت و درمان. 33 (3)، 55-66.
زارعی، قاسم، زارعی، حافظ (1398). شناسایی عوامل مرتبط با افزایش مدت اقامت گردشگران تندرستی در سرعین. مدیریت اطلاعات سلامت. 16(5)، 214-221.
صنوبر، ناصر؛ خاتمی، مهدی (1390)، مدیریت برند در مؤسسات مالی و اعتباری، تبریز، نشر مولی علی.
عباس­زاده، مظفر؛ مرادی محمد؛ اصغر سلطانی؛ ­احمدی، الناز (1394)، نقش ارزش­های میراث معماری و شهری در توسعه گردشگری فرهنگی (نمونه موردی: بافت تاریخی ارومیه)، مطالعات شهری، 4: 77-90.
محمودی پاچال، زینب، زارعی، قاسم، باشکوه اجیرلو، محمد (1396). ارائه مدل ارزش ویژه برند مشتری محور در مقصد گردشگری سرعین. گردشگری و توسعه. 12(3)، 116-138.
مشهدی­زاده­دهاقانی، ناصر (1385)، تحلیلی از ویژگی­های برنامه‌ریزی شهری در ایران، تهران: دانشگاه علم و صنعت ایران.
مهدوی‌نژاد، محمد‌جواد؛ بمانیان، محمدرضا؛ ملایی معصومه (1390)، فرآیند طراحی زمینه‌گرا تجربه معماری 89-1388، نقش جهان، 1، 21- 34.
مهندسین مشاور عرصه (1375)، طرح جامع شهر تبریز، وزارت مسکن و شهرسازی.
هلد، دیوید؛ مک­گرو، آنتونی (1388)، نظریه‌های جهانی‌ شدن، ترجمه مسعود کرباسیان، نشر چشمه، تهران.

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 05 مرداد 1399
  • تاریخ بازنگری: 19 اسفند 1400
  • تاریخ پذیرش: 29 مهر 1399

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار