نظام سکونتگاهی و مسکن
مسلم بیرانوند؛ سمر حقیقی بروجنی؛ محسن افشاری؛ ساناز رهروی پوده
چکیده
استان لرستان به دلیل پیشینه زندگی عشایری، تاکنون محل اجرای سکونت‌گاه‌هایی برای اسکان عشایر بوده است. با وجود اهمیت این موضوع، متأسفانه این کانون‌ها تحت تأثیر چالش‌های فراوانی قرار دارند و خلأ در انجام مطالعات دقیق و نظام‌مند در این زمینه، قابل توجه است. ازاین‌رو هدف این پژوهش آسیبشناسی الگوی جدید ساخت‌وساز مسکن در سکونت‌گاه ...
بیشتر
استان لرستان به دلیل پیشینه زندگی عشایری، تاکنون محل اجرای سکونت‌گاه‌هایی برای اسکان عشایر بوده است. با وجود اهمیت این موضوع، متأسفانه این کانون‌ها تحت تأثیر چالش‌های فراوانی قرار دارند و خلأ در انجام مطالعات دقیق و نظام‌مند در این زمینه، قابل توجه است. ازاین‌رو هدف این پژوهش آسیبشناسی الگوی جدید ساخت‌وساز مسکن در سکونت‌گاه عشایری موردپژوهش، با رویکردی بوم گرایانه و مبتنی بر شیوه زندگی آن‌ها است. نوآوری این پژوهش از آن جهت است که با تأکید بر بوم گرایی، آسیب‌هایی که این کانون‌ها را تهدید می‌کند، بررسی نموده و به طراحان و کاربران کمک می‌کند تا در طرح‌های آتی، در جهت رفع آسیب‌پذیری سکونت‌گاه‌های عشایر اسکان‌یافته، اقدامات لازم را انجام دهند. این پژوهش دارای ماهیتی کیفی و با رویکرد قوم‌نگاری است. داده‌‌ها از مطالعات اسنادی و میدانی گردآوری‌شده‌اند. در روش میدانی از مشاهده مستقیم و تکنیک مصاحبه‌ی نیمه ساختاریافته استفاده‌شده است. نتایج پژوهش بیانگر آن است که الگوی جدید ساخت‌وساز مسکن در کانون اسکان موردمطالعه با آسیب‌ها و ناهنجاری‌های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، روحی و روانی، فضایی و کالبدی، عملکردی، سیما و منظر، عدم توجه به غنای حسی، بی‌توجهی به عناصر هویت‌بخش، عدم توجه به عادت وارههای ساکنان، عدم سازگاری محیط ساخته‌شده با روش زندگی ساکنان، عدم احساس در خانه بودن، عدم انطباق قابلیت-معنا و عدم توجه به حریم‌های فردی و اجتماعی، همراه بوده است.
