مجید گودرزی؛ محمدعلی فیروزی؛ امید سعیدی
چکیده
هدف پژوهش حاضر، بررسی و تحلیل موانع اجتماعی- فرهنگی توسعه حملونقل عمومی پایدار کلانشهر اهواز است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و توسعهای است، از نظر ماهیت، توصیفی و تحلیلی با رویکرد پیمایشی است. جهت گردآوری اطلاعات از دو روش مطالعات کتابخانهای و میدانی (پرسشنامه و مصاحبه).استفاده شده است. در جهت پایایی ابزار سنجش ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، بررسی و تحلیل موانع اجتماعی- فرهنگی توسعه حملونقل عمومی پایدار کلانشهر اهواز است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و توسعهای است، از نظر ماهیت، توصیفی و تحلیلی با رویکرد پیمایشی است. جهت گردآوری اطلاعات از دو روش مطالعات کتابخانهای و میدانی (پرسشنامه و مصاحبه).استفاده شده است. در جهت پایایی ابزار سنجش از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد که به دست آمدن ضریب 95/0 نشاندهنده پایایی ابزار سنجش است. روش آنالیز آن کمی بوده که از مدل تصمیمگیری چند معیاره TOPSIS استفادهشده است. همچنین جامعه آماری تحقیق را مناطق هشتگانه کلانشهر اهواز تشکیل دادهاند. بهمنظور تعیین تعداد نمونه جامعه خبرگان، از روش نمونهگیری گلوله برفی استفاده شد که بر اساس آن، تعداد 15 نفر از خبرگان مرتبط با حوزه این پژوهش انتخاب شدند. شناسایی موانع توسعه اجتماعی- فرهنگی حملونقل، دستهبندی موانع و شناخت تفاوتهای مکانی از جنبههای نوآوری این پژوهش است. نتایج تحقیق نشان داد که موانع اجتماعی - فرهنگی توسعه حملونقل عمومی در مناطق هشتگانه اهواز باهم متفاوت هستند؛ در مناطق یک، دو، سه، چهار، پنج، شش، هفت و هشت به ترتیب ضعف فرهنگسازمانی، سبک زندگی خودرو محور، ضعف مشارکت واحدهای وظیفه، عدمحمایت از مسافرت کودک، بینظمی در سواره - پیاده شدن، مقاومت در پرداخت هزینههای عمومی، ضعف رعایت حقوق شهروندی مهمترین موانع توسعهی حملونقل عمومی در هر یک از مناطق هشتگانه است.
