نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

• علی عشقی چهاربرج ¹
• حسین نظم فر ²
• مصیب محمدی ³

¹ دانشجوی دکتری دانشگاه محقق اردبیلی

² دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری،دانشگاه محقق اردبیلی

³ کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه محقق اردبیلی

چکیده

توسعه پایدار یکی از جامع‌ترین مفاهیم در همه زمان‌ها است. دستیابی به توسعه پایدار شهری به‌منظور بهره‌برداری مناسب از منابع و ایجاد رابطه متعادل و متوازن میان انسان، اجتماع و طبیعت، هدف نهایی برنامه‌ریزان و مدیران توسعه شهری می‌باشد. هدف پژوهش حاضر ارزیابی سطوح پایداری شهرستان‌های استان کهگیلویه و بویراحمد به لحاظ برخورداری از شاخص‌های پایداری شهری با تأکید بر ابعاد اجتماعی، کالبدی و خدمات شهری می‌باشد که در قالب سه شاخص کلی و 22 شاخص فرعی صورت گرفته است. داده مورد استفاده، از سالنامه آماری استان کهگیلویه و بویراحمد(1392) استخراج گردیدند. این شاخص‌ها با استفاده از مدل ANP وزن دهی شدند. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها و رتبه‌بندی و تعیین درجه پایداری شهرستان‌ها از روش تصمیم‌گیری چند معیاره ویکور استفاده شده است. بر اساس میزان ویکور شهرستان‌های مذکور در سه دسته توسعه‌یافته، نسبتاً توسعه‌یافته و محروم از توسعه دسته‌بندی شدند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که شهرستان‌های استان کهگیلویه و بویراحمد ازلحاظ میزان برخورداری از شاخص‌های منتخب توسعه متفاوت بوده، به‌طوری‌که شکاف بین توسعه‌یافته‌ترین شهرستان (بویراحمد) با محروم‌ترین شهرستان (لنده) استان، نشان از یک توزیع فضایی نامناسب خدمات و امکانات و عدم برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری صحیح و عدالت محور دارد. نتایج تحقیق حاکی از آن است، که روند توسعه در سطح شهرستان‌های استان کهگیلویه و بویراحمد به‌صورت نابرابر می‌باشد. در یک جمع‌بندی کلی می‌توان گفت که مسئولان شهری باید سیاست‌گذاری‌های خود را متوجه نواحی محروم و کمتر توسعه‌یافته کنند، تا شکاف موجود بین نواحی را برای رسیدن به پایداری کاهش دهند.

کلیدواژه‌ها

• عدالت فضایی
• توسعه پایدار
• مدلVIKOR
• کهگیلویه
• بویراحمد

عنوان مقاله [English]

Evaluation of Indicators of Sustainable Urban Development (Case study: cities of Kohgiluyeh and Boyer Ahmad)

چکیده [English]

Sustainable development is one of the most comprehensive concept all the time. In order to achieve sustainable development and equitable utilization of resources and creating a balanced relationship between man, society and nature, the ultimate goal of urban development planners and managers. This study aimed to assess sustainable levels of Kohgiluyeh and Boyer Ahmad city In terms of having urban sustainability indicators with an emphasis on social, physical and urban services that has been in three overall index and sub-index 22. The required data were gathered from the Statistical Yearbook 1390 Kohgiluyeh and Boyer Ahmad. These indicators were weighted using the ANP model. To analyze the data and determine the degree of sustainability ratings have been used multi-criteria decision-making methods VIKOR cities have been used. Based on the VIKOR mentioned cities were classified in three categories: developed, moderately developed and deprived of development. The results show that the city of Kohgiluyeh and Boyer Ahmad in terms of the amount of selected indicators of development are different, So that the gap between the most developed city (Boyer) with the poorest city (Landhi) Province, showing a spatial distribution of inappropriate services and facilities and the lack of planning and policy making and justice. The research results indicate that the process of development in the city of Kohgiluyeh and Boyer Ahmad is as unequal. In conclusion it can be said that city officials must understand their policies stripped and less developed areas, to reduce the existing gap between regions to achieve stability.

کلیدواژه‌ها [English]

• Space Justice
• Sustainable Development
• VIKOR Model
• Kohgiluyeh
• Boyerahmad