نازنین حاجیپور؛ سعید امانپور؛ علی شجاعیان
چکیده
هدف این پژوهش، سنجش و ارزیابی زیستپذیری شهری با رویکرد شاخصهای محیطزیستی بر پایه تکنیکهای MCDM در سه محله از کلانشهر اهواز میباشد. این پژوهش از نظر روش و ماهیت توصیفی- تحلیلی و از لحاظ هدف در زمره پژوهشهای کاربردی قرار دارد. همچنین جمعآوری دادهها و اطلاعات موردنیاز پژوهش به دو روش اسنادی و پیمایشی صورت گرفته است. سپس ...
بیشتر
هدف این پژوهش، سنجش و ارزیابی زیستپذیری شهری با رویکرد شاخصهای محیطزیستی بر پایه تکنیکهای MCDM در سه محله از کلانشهر اهواز میباشد. این پژوهش از نظر روش و ماهیت توصیفی- تحلیلی و از لحاظ هدف در زمره پژوهشهای کاربردی قرار دارد. همچنین جمعآوری دادهها و اطلاعات موردنیاز پژوهش به دو روش اسنادی و پیمایشی صورت گرفته است. سپس دادههای بهدست آمده در مرحله اول از طریق نرمافزار SPSS مورد ارزیابی قرار گرفت، پایایی ابزار پژوهش از طریق آلفای کرونباخ آزمون گردید ضریب 882/0 نشان دهنده سطح بالایی پایایی پرسشنامه میباشد و با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه (ANOVA) و آزمون شفه و توکی وضعیت زیستپذیری شهری با استفاده از زیر شاخصهای محیط زیستی موردسنجش قرار گرفت و در مرحله بعد در محیط برنامه EXCEL وارد گردیده و با بهرهگیری از مدلهای تصمیمگیری چندمعیاره ویکور، الکتر، SAW و مدل ادغامی کپلند، سه ناحیه مورد بررسی از لحاظ زیستپذیری شهری با تأکید بر شاخصهای محیط زیستی، رتبهبندی و اولویتبندی گردیدند. نتایج نهایی پژوهش نشان داد که براساس مدل ادغامی کپلند (POSET)، محله کیانپارس بیشترین میزان و اولویت را از حیث شاخص محیط زیستی مؤثر در زیستپذیری شهری را به خود اختصاص داده و پس از آن به ترتیب محلات گلستان و سپیدار در اولویتهای بعدی قرار گرفتند. همچنین تلفیق زیرشاخصهای محلات با هم دیگر و ضریب تناسب بهدست آمده محلات سهگانه در مدل ادغامی کپلند نشان داد که محله کیانپارس از لحاظ زیستپذیری شهری با رویکرد شاخص محیط زیستی در شرایط مناسب، محله گلستان در شرایط تا حدودی مناسب و محله سپیدار در وضعیت نامناسب قرار دارند.
ناهید سجادیان؛ علی شجاعیان؛ لیلا کشتکار
دوره 6، شماره 11 ، اردیبهشت 1394، ، صفحه 79-98
چکیده
امروزه در تمامی شهرهای جهان، به ویژه کلانشهرها، افزایش نرخ جرم و جنایت نگران کننده است و به یکی از دغدغههای مهم شهروندان و مدیران شهری تبدیل شده است. به نظر میرسد شکل و نوع کاربریها و رابطه بین توزیع آنها در سطح شهر از جمله مواردی است که در رشد آسیبهای اجتماعی و جرایم شهری موثر بوده است. از جمله کلان شهرهایی که با این بحران ...
بیشتر
امروزه در تمامی شهرهای جهان، به ویژه کلانشهرها، افزایش نرخ جرم و جنایت نگران کننده است و به یکی از دغدغههای مهم شهروندان و مدیران شهری تبدیل شده است. به نظر میرسد شکل و نوع کاربریها و رابطه بین توزیع آنها در سطح شهر از جمله مواردی است که در رشد آسیبهای اجتماعی و جرایم شهری موثر بوده است. از جمله کلان شهرهایی که با این بحران مواجه است، شهر اهواز میباشد. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر نوع و میزان کاربری اراضی شهری در شکل گیری الگوهایی فضایی بزهکاری در محدوده کلانتری 15 شهر اهواز انجام شده است. روش تحقیق این پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده، و به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیلهای گرافیکی در محیط GIS استفاده گردیده است. نتایج پژوهش نشان داد مرکز متوسط جرایم ارتکابی در منطقه کمپلو با مرکز جغرافیایی محدوده کلانتری (خیابان انقلاب) منطبق است. همچنین جرایم مرتبط با سرقت در کل محدوده پخش گردیده و کانونهای اصلی شناسایی شده خیابانهای داغری (لشکر)، هاتف (کیان)، بنی هاشم و اطراف بیمارستان آیت الله کرمی و ترمینال غرب (میدان انقلاب) میباشد. نوع و میزان کاربری اراضی در محدوده کلانتری 15 در ایجاد زمینه و شرایط ارتکاب جرایم سرقت تاثیر داشته است. به طوری که بیشترین جرایم سرقت در محدوده این کلانتری در کنار کاربریهای مسکونی رخ داده است. در نهایت بر اساس یافتههای پژوهش پیشنهادهایی جهت کنترل ناهنجاری های کالبدی و کاهش نرخ بزهکاری در محدوده های مورد مطالعه ارائه گردید.
